Een betrouwbaar persoon van onder de geleerden van India [1] had mij (Shaych Ahmed an-Najmi) het volgende verhaal verteld:
“Er was eens een Britse christen die een stuk land had in India ten tijde van de Britse overheersing. Met hem op dat land werkte een jonge moslim. Toen de hond van de Brit overleed was hij er kapot van. Hij droeg de jonge moslim op om een graf voor de hond te graven, op het landgoed. Vervolgens begroef hij hem en bouwde hij een koepel boven op het graf. Nadat de Britse overheersing ten einde was gekomen en de Brit was vertrokken kwam het landgoed in handen van enkele moslims. Toen zij de koepel zagen dachten zij dat het gebouwd was boven op het graf van een heilige, dus gingen ze het aanbidden en er bezoeken aan brengen. De jonge moslim die het graf had gegraven en het werkelijke verhaal kende was op dat moment afwezig. Toen hij na lange tijd terugkwam zag hij hen bezoeken brengen aan deze koepel. Hij vertelde hen het werkelijke verhaal, maar zij verklaarden hem voor leugenaar en sloegen hem. Om hen te overtuigen bleef hij op totdat het nacht was geworden en begon toen onder de koepel te graven totdat hij de botten en het schedel van de hond had gevonden. De botten legde hij boven op de koepel zodat de grafaanbidders de volgende dag zouden zien dat de jongen toch gelijk had. Dit verhaal laat duidelijk zien hoe het gesteld is met sommige moslims wat betreft misleiding en bedrog…” [2]
_______________________________________
[1] De persoon die het verhaal aan Shaych Ahmed an-Najmi had verteld was Sa`d ad-Din Milibari رحمهما الله تعالى. Hij was een leraar aan het Wetenschappelijk Instituut van Samitah en vervolgens lange tijd leraar en vertaler aan de Islamitische Universiteit van Medinah. Hij overleed in 1402 h.
[2] Shaych Ahmed An-Najmi, Awdah al-Ishaarah fir-Radd 3ala man ajaaza al-Mamnoe3 min az-Ziyaarah (Cairo 2004) 368-369. (met een paar kleine aanpassingen)
Antwoord met Citaat
Bladwijzers